Motto na rok 2020

Vidimus – Widzieliśmy!

Dodzy przyjaciele ruchu socioMovens!

W nowy rok wkroczyliśmy dosłownie z dnia na dzień. Z jakimi nadziejami, zmartwieniami, oczekiwaniami? Czas nie stoi w miejscu, ani my nie stoimy w miejscu. Powstaje pytanie z jaką postawą, jaką postawą wchodzimy w nową erę. Jak powinniśmy stawić czoła nowemu, nieznanemu, wyzwaniom? Odpowiedź jest prosta: z otwartymi oczami i wyostrzonym umysłem. Nie ma powodu do lęku i przygnębienia, bo cokolwiek się stanie: Bóg chce przyjść do nas na wszystkie możliwe sposoby w nowym roku, towarzyszyć nam, stać po naszej stronie. Z nim możemy przyjrzeć się bliżej, dostrzec, co napotykamy i rzucić wyzwanie naszemu współczuciu, naszej pasji, naszemu zaangażowaniu.

Dlatego chciałbym zaproponować nam wszystkim coroczne motto, które możemy aktualizować i nadawać konkretnym warunkom miesiąc po miesiącu: Widzieliśmy. Widzieliśmy. Lub jako mocne motto po łacinie: „Vidimus”. Znajdujemy to słowo w kluczowym punkcie Ewangelii, co wyjaśnia, co ostatecznie ma znaczenie. Wśród tych, którzy wszystko uczynili dobrze, jest wielkie zdumienie: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i daliśmy Cię do jedzenia, czy spragnionym i daliśmy Ci pić?” (Mt 25, 37).

Czy zatrzymamy się i pomożemy?

Ktoś mógłby pomyśleć, że to normalne, że nie patrzy się w inną stronę, kiedy inni są w potrzebie; że mamy oko na tych, którzy potrzebują naszej uwagi i współczucia – czy są to ludzie na ulicy; Koledzy lub przyjaciele proszący o pomoc; Koledzy z klasy lub koledzy z klasy, z którymi nikt inny nie chce mieć nic wspólnego…

Czy je widzimy? Przejdziemy obok – czy też zatrzymamy się?

Zauważmy ich, zwróćmy się do nich i poświęćmy nasz czas, naszą pomoc i nasze pieniądze.

Drodzy przyjaciele, jako ruch socioMovens nauczyliśmy się przyglądać mu bliżej, angażować się i opowiadać sobie o tym. I być może będziemy równie zdumieni, gdy stwierdzimy, że to spojrzenie – „Vidimus” – staje się również dla nas doświadczeniem wiary i Boga. Bo obietnica Jezusa jest nadal aktualna: „Co uczyniliście jednemu z najmniejszych moich braci, uczyniliście to dla mnie” (Mt 25,40).